Hallo lieverds thuis,
Jullie vreesden waarschijnlijk al dat we ontvoerd waren door een gruwelijke Inca-stam, maar niets is minder waar... tadaaa hier zijn we weer levend en wel!
Waar moeten we beginnen met onze update?
In oktober kregen we bezoek van vele mama's en papa's. We werden overladen met chocolade, kussen en andere verwennerijen. Het deed deugd wat Vlaams nieuws in Casa Marfil te laten binnenwaaien. WIj van onze kant zorgden voor 'de best mogelijke' view van Lima. Missie geslaagd of niet? Dat laten we aan hen over :D
Last but not least kregen we het bezoek van ene schone jonkvrouwe uit Edegem: ons Caroline (aka Boris-onze-beste-vriend en samson-imitator in één ).
Samen met Toke ging ze de Zuidelijke jungle van Peru onveilig maken. Vier dagen lang genoten we van de pracht en praal van de 5 eco-systemen ( voor meer info contacteer alwetende freak-Toke hierover): apen, kaaimannen, luiaard, anaconda, tarantula's, papegaaien, waterschildpadden en dit alles in maar liefst 42 graden. Onze jungle-tocht had wel iets weg van een zweetkuur :) Gelukkig hadden we ook tijd om te relaxen in onze hangmatten en reisverhalen uit te wisselen met onze internationale groep. Kortom, we love the jungle!
Na hun Tarzan en Jane-avontuur (wie wie is laat ik aan hen over) verbroederden alle gringas weer samen in Cuzco. Daar bezochten we incasites en zoutterrassen. Daar waren we alvast van onder de indruk, maar het mooiste moest nog komen..... de Salkantay-trektocht naar Machu Picchu.
Gepakt en gezakt vergezelden muilezels ons op deze vierdaagse tocht. Met bergschoenen, schoenen van de schoonmoeder, en enkele dapperen op Tevas wandelden we omhoog en omlaag (soms zéér lang) langs besneeuwde bergtoppen, kabbelende rivieren, regenwoud, meren,... Naast de verandering in de natuur, was er ook steeds variatie in onze outfits: van zomertopje naar want met muts naar regenjas over naar dikke trui om weer bij het zomertopje te belanden. Hoera voor het Peruviaanse klimaat! De nachten waren bitterkoud in onze tenten. Gelukkig waren er de schattige koks die ons 's ochtends (half 6 !!, dit is bezwaarlijk 's ochtends te noemen) vrolijk wakker maakten met "coca tea, coca tea". Overdag leidde gids Kenny (what's in a name) ons met heerlijke vrouwenmoppen en Bon Jovi's grootste hit "always" ons door de peruviaanse pracht.
Onze benen vielen in de smaak... bij de muggen alleszins toch! Enigzins toegetakeld kwamen we op dag 3 toe bij natuurlijke warmwaterbronnen. Wat hebben we daar genoten van het zachte warme water na 3 dagen wassen met baby-doekjes en ook stiekem van het loeren naar mannen-torsos ( de 71-jarige Fransman niet meegeteld, Argentijntje daarintegen!).
Op dag 5 was het zover! Toke's grote droom werd waar en wij volgden haar fanatiek om 4 uur 's ochtends om toch maar op die eerste bus te zitten. En daar zaten we dan: bus 1 rij 2. Fanatiekje en haar filmgrage man (die reeds 2 uur film had voor we MP bereikten) waren ons helaas net voor.
De verborgen stad was totaal niet meer verborgen voor toeristen, maar wij stonden toch wel bij de eerste 30 op de top! Een prachtige zonsopgang maakte onze eerste blikken op deze indrukwekkende Inca-stad onvergetelijk. Als zotten hielden we een fotoshoot van onszelf met een (bijna toeristenloos) Machu Picchu. Ook beklommen we de Wayna Picchu ( jaja die berg die altijd op de achtergrond staat), geen lachertje maar wel een adembenemend uitzicht.
Moe maar o-zo tevreden keerden we terug naar hometown-(stinky)-Lima. Daar namen we afscheid van Caroline en startten de psychologen hun laatste werkweek.
Vanaf nu splitsen onze wegen zich een beetje op. Kleine en grote reisjes volgen elkaar op, iedereen naar zijn smaak. Laatste salsa-feestjes worden gepland, we merken dat het einde dichterbij komt...
Veel liefs,
Toke en Lieselot
in naam van ook de andere gringa's
