Mijn naam is hier lichtjes problematisch.
Een doffe e is immers onbestaande in het Castilaans.
Gevolg: ze vervangen de doffe e gewoon door eender welke klinker. Maak dus kennis met Toku, Toko, Toka, Tokè.
En daar begint de hilariteit, want 'toco' en 'toca' betekent zoveel als '(ik) slaag/ (ik) raak aan' (uiteraard beseffen ze niet dat mijn lieve naam met een k geschreven wordt...).
Gegiechel alom dus bij de kindjes en menig volwassene fronst zijn wenkbrauwen even bij het uitspreken van mijn naam.
Ook voor mij is het af-en-toe wat verdwaasd rondkijken, want met mijn beperkt begrijpen van het Castiliaans denk ik maar al te vaak dat de kindjes mij roepen, terwijl ze eigenlijk gewoon aan het spelen zijn...
Als ze mij wel degelijk roepen, moeten ze mijn naam (of wat zij menen dat mijn naam is) vaak enkele keren herhalen voor ik ook effectief reageer. Hoe zou je zelf zijn als je plots 4 roepnamen i.p.v slechts 1 hebt?
Misschien moet ik voorlopig weer even overschakelen op To, kwestie van de zaak voor iedereen wat te vergemakkelijken... ;)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
hahaha :)
zaaaaaalig :)
toka :) kvind da eig nog wel mooi zenne!!! vanaf nu is da gewoon u naam ;) of tooke .. laat ma weten wa het daar wordt!!
en hoe valt het stage lopen daar mee? nog steeds geen gevaarlijke banditos gezien ? :p
zoen
Helaba Toke, To, Toca, Toco, Tokè, Toku, Toko ,...
Ik weet het nu niet meer maar we houden het hier maar op ons vertrouwde Toke hé. Geweldige verslagen én foto's weeral. Amai , die laatste uitstap naar Huacacina zag er wel héél uitnodigend uit. Die duinen, dat zwembad , die zonsondergang,... Wij willen dat ook wel eens zien. We wonen dan wel in de DUINENstraat maar zoals die bij jullie kunnen we er echt niet aan tippen.
Ge ziet wel dat jullie daar supergenieten! Echt tof om dat via de blog te volgen.
Tot binnenkort.
Tante Lieve
Een reactie posten