Peru's beestenboel (in samenwerking met Pixar)

Hela hola!

Net als jullie zijn ook wij trouw op post om verslag uit te brengen van onze avonturen!

Op het programma dit weekend: een dag relaxen in Huacachina (zie enkele berichten terug voor meer uitleg over dit paradijs) en een dag Islas Ballestas met aansluitend het nationaal park Paracas.

Over een dag relaxen valt nu niet bepaald veel te zeggen, ik vat het dan ook samen in: flair/humo/reisgids/spaanse literatuur lezen - zwemmen - zonnen - brownies eten - kaartspelletjes spelen. En daarmee is zowat alles gezegd over dag 1.

Dag 2 dan maar. Vroeg opstaan was de boodschap: de wekker ging onverbiddelijk om 6u/6u30 (afhankelijk van de uitgebreidheid van de ochtendrituelen). Onze taxichauffeur Jhon (en dit is wel degelijk juist geschreven) stond al op ons te wachten om ons naar de plaats te brengen waar de bootjes vertrekken. Het woord zegt het immers zelf: "islas" ballestas, daar geraken we niet echt te voet!

Met zo'n 20 andere toeristen werden we in een boot gedropt, de modieuze reddingsvesten werden aangetrokken en we waren klaar voor onze 'Ballestas expedition'. De charmante bompa-gids veroverde meteen onze harten, de coca die hij ons voorschotelde viel iets minder in smaak (gewoon een blaadje om te kauwen, de hallucinatie-effecten waren volgens ons een hallucinatie op zichzelf). Na 20minuutjes 'butterflies in our bellies' van al dat gehobbel op zee kwamen we aan bij de eilanden.

Letterlijk 100-den vogels vlogen er in het rond, voorzien van het nodige lawaai ("Mine mine mine") Dat ze ook af-en-toe een strontje laten vallen, ondervond mijn broek al meteen... Het moest natuurlijk weer lukken hé! Gelukkig zorgden de pinguins voor de nodige afleiding. Echt geweldig om ze in het wild te zien rondhossen. Om het met een filmquote te zeggen: "Just smile and wave boys" :) Hele kolonies zeeleeuwen waren ook van de partij, veel bewegen deden ze niet echt, maar toch prachtig om van zo dichtbij te kunnen zien! Er waren zelf kleintjes van nog maar 8 maanden oud. Tussendoor was het even zoeken naar de rots in de vorm van Jezus' hoofd, iets wat ons net iets minder kon boeien dan al de dierenpracht... Ook werden er pelikanen gespot, da's wat anders dan de Belgische huismus als je die ziet vliegen!

Tot slot van de trip stopten we nog even, samen met 4 andere toeristenboten, op een open stukje water waar we misschien wel eens een dolfijn konden zien. Qua hilariteit en toeristengehalte kon het tellen, maar bovendien hebben we ook echt een dolfijn gezien! Ok, alleen een stuk van zijn rug en zijn vin, omdat hij niet echt meer uit het water wilde komen (hij had nochtans een aardig publiek verzameld). Maar nu kunnen we toch zeggen dat we een dolfijn in de niet echthet wild hebben gezien! Mijn dierenhart werd helemaal blij van zo'n beestenboel! Alleen Nemo konden we niet echt vinden...

Eenmaal terug aan land bezochten we het nationaal park van Paracas. We bezochten 'de katedraal'. Een enorme rots in het water, die door de aardbeving van vorig jaar wat minder interessant in geworden. de stenen brug die de rots met het land verbond is immers ingestort... Het park had in het algemeen veel schade geleden door de aardbeving, te zien aan de vele grote barsten in de grond. Verder was er ook nog 'het rode strand'. Voor de geïnteresseerden: het was dus rood omdat de zee eerst tegen de rotsen aanschuurde en daardoor het rood van de steen afzette op het strand. Aha, we leren hier wel degelijk nog dingen bij!

Na deze vermoeiende dag keerden met de bus terug naar Lima. De oerslechte films, ditmaal spaans gesproken met spaanse ondertitels, vielen blijkbaar heel erg in de smaak bij de Peruvianen op de bus, wij waren er iets minder gelukkig mee...

Wij genieten hier nog na van ons zoveelste mooie avontuur, hopelijk hebben jullie evenveel plezier met het lezen ervan!

Beestige groetjes,

las chicas belgas