zondag 12 oktober 2008

Lima, stad der extremen



Lieverds thuis,




Deze keer gaan we het eens niet over de prachtige natuur, een pitoresk stadje of een ander juweel dat Peru ons biedt, hebben...



Wel over een aparte stagedag.

Zaterdag namen Lien en ik uitzonderlijk de microbus naar onze universiteit. We zouden op een feria ( markt) publiciteit maken voor het psychologisch consultorium van Pebal, waar we driemaal per week werken. Met Peruviaanse medestudentes en onze begeleidsters reden we met de unief-bus naar de school waar de markt zou plaatsvinden. Wat we niet wisten , was dat deze zich bovenop de krottewijk-heuvel bevond, die we al 2 maand zien liggen aan onze stageplaats , maar niet mochten/durfden beklimmen.




De markt gaf ons een geweldig gevoel: iedereen kon gratis op consultatie bij de kapper, tandarts of dokter om informatie te krijgen over hygiene, hun kinderen te laten wegen of meten, een taller te volgen,... Wij op onze beurt gaven in ons gifgroen 'universidad de Lima T-shirt' informatie over het consultorium waar de mensen gratis psychologisch advies kunnen krijgen. Er boden zich veel geïnteresseerden aan . De problemen die je hier dagelijks hoort blijven me nog steeds verbazen : "mijn man heeft me al meermaals verlaten voor een andere vrouw", "help me alsjeblieft mijn woede te leren beheersen want ik sla mijn kinderen", "mijn zoon van 22 stierf drie weken geleden aan een overdosis alcohol ", ... Gelukkig zijn er ook vragen waar je je minder machteloos bij voelt, maar toch besef je keer op keer dat het leven voor sommige mensen hier echt niet gemakkelijk is.

Het prachtige hier blijft dat de mensen je hier zo dankbaar zijn. Wanneer ze hun verhaal kunnen vertellen en je enkel maar naar hen luistert, krijg je een hartelijke 'muchas gracias'.


Na de feria moesten we een kwartiertje wachten op de bus. Voor het eerst konden we van heel dichtbij zien hoe het leven er in de krottewijken aan toe gaat. De mensen wonen in heel kleine hokjes gemaakt uit hout of golfplaten, kinderen in vuile kleertjes zie je dolgelukkig rondlopen met een ballon, water wordt opgeslagen in grote bassins,... En dit hokje na hokje , heuvel na heuvel...


Dan vraag je je af hoe dit allemaal te linken is aan het overbelichte en peperdure winkelcentrum, de blinkende jeeps van onze medestudentes, de fonteintuin op de unief, de torenhoge hotels in Miraflores, de talrijke flikkerende casino's,...

Daar word je stil van.


Veel liefs,

de gringas

1 opmerking:

Unknown zei

Hoi Lieselot,

Wat fantastisch allemaal en hoe verschrikkelijk droevig ook. De kindjes op de foto's zien er aanbiddelijk uit. Ik denk dat zij samen met jou vele toffe momenten zullen beleven.

ps: Kben wel een beetje jaloers ;p

Groetjes,

Iris